Ik zat laatst met een kop koffie op de bank, terwijl ik door het online aanbod tuurde voor een nieuwe verflaag in de woonkamer. De muren waren al een tijdje saai wit en ik wilde iets met net dat beetje extra pit, maar zonder meteen een bling-bling effect te creëren. Toen dacht ik: ik ga gewoon eerst kijken wat er zoal beschikbaar is en of ik iets kan vinden dat mooi combineert met onze houten meubels.
Kiezen tussen glans en satijn
Het eerste dilemma dat bij me opkwam, was: kies ik een prachtige glanslaag of ga ik voor de iets subtielere satijn? Ik las dat sommige mensen de glans snel te heftig vinden wanneer de zon er op valt, terwijl een satijnen laag juist warmte uitstraalt zonder te veel te weerkaatsen. Tijdens mijn zoektocht struikelde ik over hoge kwaliteit verf die specifiek werd aangeprezen voor binnenmuren. Dat trok meteen mijn aandacht, omdat ik niet iets wilde dat na één poetsbeurt al zichtbaar versleten was.
Wat ik vooral fijn vond aan die website was dat er uitgebreide beschrijvingen stonden over de verschillen in afwerking: hoe glasrijk de glans echt is en hoe een satijnen coating een zachte gloed kan geven. Ik herinner me nog dat ik dacht: ‘Oké, eerst binnen, later buitenland’, haha, want ik wilde eerst zonder zorgen experimenteren voordat ik buiten de kozijnen aanpak.
Mijn eerste experiment met satijn
Ik besloot één muur in de woonkamer aan te pakken met satijn en meldde me aan voor een buurtverfclubje om wat tips te krijgen. Het was echt een gezellige middag: iedereen bracht koekjes mee, er klonk gelach en er werd advies uitgewisseld over rollers, kwasten en droogtijden. Ik ben altijd een beetje ongeduldig, maar bij satijn merkte ik dat je fouten gemakkelijk iets kon wegpoetsen voordat het opdroogde. Heerlijk gevoel van controle!
Toen ik thuis verder ging, zette ik de radio zacht aan en rolde ik de eerste laag op. Dat was een moment waarop ik dacht: hier wil ik best vaker mee werken, zo’n satijnfinish heeft iets knus, bijna alsof de muur je uitnodigt om een stap dichterbij te komen. En ik was niet eens heel secuur bezig, want een paar oneffenheden vallen bij zo’n zachte finish niet meteen op.
Het avontuur met glans buiten
Na die succesvolle binnenklus kreeg ik vertrouwen en gooide ik me op de buitenmuren van het tuinhuisje. Daar heb ik altijd een beetje schrik voor gehad, want regen en zon kunnen een verflaag buiten flink uitdagen. Ik zocht daarom naar buitenverf kopen die weerbestendig zou zijn en toch een mooie glans hield.
Die eerste buitenmuur die ik met glans deed, reflecteerde de ochtendzon zo mooi dat onze tuin ineens nóg vrolijker oogde. Tegelijkertijd merkte ik dat je foutjes op een glanzende laag wél sneller ziet: een druppel water of een vliegje dat even te lang blijft zitten, is direct dropping. Het leerde me om echt netjes te werken, rustiger aan te doen en de kwast goed schoon te houden.
Het tuinproject liep in fases en ik wisselde uiteindelijk af: sommige hoekjes stiftte ik met glans om accenten te leggen, terwijl de rest een satijnen laag kreeg zodat het niet te bling werd. Mensen die langsliepen, vroegen wanneer de ‘verfklus’ klaar was. Ik lachte erom, want wat eerst een simpele klus leek, voelde nu als een soort ambacht waar ik steeds meer plezier in kreeg.
Uiteindelijk merk ik dat je met de juiste keuzes in afwerking echt kunt spelen met sfeer en karakter. Of je nu binnen de muren wil laten stralen of buiten een frisse boost geeft: met een goede satijnen laag breng je zachtheid, en met glans kun je details accentueren. Persoonlijk vind ik het leukste moment het afplakken; het voelt opwindend, alsof je een schilderij in de steigers zet. Zo’n klus geeft niet alleen resultaat, maar ook een flinke dosis voldoening.